14 şubat Sevgililer gününü dört gözle bekleyenlerimiz var ve büyük bir kitleyi ilgilendiriyor. Küs sevgililer, ayrılmış olanlar var. 14 şubatı kavuşma ve barışma günü olarak da bekleyen var. İyide yapıyorlar kimsenin küs veya dargın kalmasını ben kendi adıma istemiyorum. Gelelim beni üzen ve derinden yaralayan bir duruma! 14 şubat ta herkes birbirine hediyeler alıyor. Güzelde oluyor tabiki buna bir diyeceğim yok,fakat gidip petshop'lardan hayvan alıp hayatında hiç hayvan bakmamış birine hediye ediyorlar. Buna itiraz ediyorum. Bu beni çok üzüyor.Hevesleri geçene kadar bakıyorlar, sevip bıkıp sokağa terk ediyorlar. Hayvan bakmak çocuk bakmaktan daha fazla sorumluluk istiyor. Çocuğumuzla alışveriş yerlerine, kapalı alanlara rahatlıkla gidebiliyoruz. Veya bir akrabımıza bırakabiliyoruz. Peki hayvanları ne yapıyoruz? Yakınlarımıza bırakamıyoruz,onunla her arkadaşımıza gitmemiz mümkün değil. Seven var, sevmeyen var, bazıları çok korkuyor yanında bile duramıyor.Ya evde bırakmak zorunda kalıyoruz ya da arabada bırakıyoruz. Hayvanların en sıkıldığı işte bu, kapalı alan dört duvar arası yazık oluyor yavrucaklara. Eviniz veya yaşadığınız ortamlar hayvan bakmaya müsait değil ise sokaklara bırakmak için hayvan almayın. Küçük bir bebekle bir hayvanın sokağa bırakılması arasında hiç bir fark yok bana göre. İkiside çaresiz ve savunmasız... Nasıl ki çocuklarımıza kıyıp sokağa bırakamıyorsak,hayvanlarımızı da ya almayacağız ya da alırsakta sokağa bırakmayacağız. Hiç bir canlıya zarar vermek, acı çektirmek kimsenin haddine değil. Özel günleri ve de güzel günleri, yerinde ve zamanında yaşayabilirsek güzel. Şunu bilerek yaşarsak çok mutlu olacağamıza inanıyorum ben. Nefes alan tüm canlılar, insana yada hayvana, saygı duymak zorundayız. "YARADANDAN DOLAYI" İnsan gibi yaşamak, insan kalmak dileğimle. Sevgiyle kalın